Dokument, który przedstawia szczegółowo uzgodnione poprawki do umowy ubezpieczeniowej (reasekuracyjnej).

Składka prostująca płatna po zakończeniu umowy stanowiąca razem z płatną z góry zaliczką składkę wymaganą przez umowę.

Szczegółowa lista składek lub szkód, przygotowana dla reasekuratorów w celu poinformowania ich o zaistniałych szkodach i pokrytych ryzykach. Bordereaux są zwykle przygotowywane miesięcznie lub kwartalnie.

Inaczej: prowizja brokerska. Prowizja płacona przez ubezpieczyciela lub reasekuratora brokerowi z tytułu pozyskania umowy ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej.

|Jedna z metod kalkulacji składki dla umów reasekuracji nieproporcjonalnej (nadwyżki szkody). Obejmuje ona stosunek poniesionych szkód do składki ubezpieczeniowej netto cedenta. Otrzymaną procentową przeciętną roczną mnoży się przez ułamek, np. 100/80 aby otrzymać składkę dla reasekuratorów. Aby zastosować metodę burning cost, należy dysponować wieloletnią statystyką szkodową.

Wypowiedzenie umowy przed upływem terminu wygaśnięcia lub umowy na czas nieokreślony. W umowie może istnieć klauzula wypowiedzeniowa zawierająca warunki, na mocy których umowa może być wypowiedziana przez przesłanie odpowiedniego zawiadomienia.

Maksymalna odpowiedzialność możliwa do zaakceptowania przez ubezpieczyciela lub reasekuratora.

Rodzaj towarzystwa ubezpieczeniowego utworzonego przez duże przedsiębiorstwa przemysłowe lub handlowe w celu ubezpieczenia własnych ryzyk. Captive powstaje gdy potencjalni klienci towarzystw ubezpieczeniowych nie są zadowoleni z oferty w zakresie stawek, usług itp.

Zapis w umowie reasekuracyjnej, na mocy którego regulacja dużych szkód przez reasekuratora następuje natychmiast poza przyjętymi w umowie okresami wzajemnych rozliczeń.

Klauzula w umowach reasekuracyjnych mówiąca o tym, że cedent (ubezpieczyciel) nie może uregulować szkody bez zgody reasekuratora.

Podział sum ubezpieczenia danego ryzyka pomiędzy kilku ubezpieczycieli (koasekuratorów). Każdego z koasekuratorów łączy stosunek umowny z ubezpieczonym.

Podział sum ubezpieczenia danego ryzyka pomiędzy kilku ubezpieczycieli (koasekuratorów). Każdego z koasekuratorów łączy stosunek umowny z ubezpieczonym.

Klauzula upoważniająca reasekuratora do wypłaty odszkodowania bezpośrednio ubezpieczonemu z pominięciem reasekurowanego (cedenta).

Klauzula stosowana w umowach reasekuracji, która mówi, że straty powinny być przenoszone i kompensowane przez udział w zysku w następnym roku ubezpieczeniowym.

Składka płacona z góry na podstawie umowy reasekuracji, której sprostowanie jest uzgodnione na okres późniejszy. Składka minimalna i depozytowa – minimalna składka płacona w przypadku umów Nadwyżki Szkody (Excess of Loss).

Kwoty należne reasekuratorom w wyniku umowy reasekuracyjnej, ale zatrzymane przez oryginalnago ubezpieczyciela w celu zagwarantowania wypłacalności reasekuratorów.

Wielkość zbioru składki na dany okres szacowana przez cedenta.

Klauzula zawarta w umowach reasekuracyjnych umożliwiająca reasekuratorowi zakończenie kontraktu z różnych, czasem dość specyficznych powodów.

Rodzaj reasekuracji nieproporcjonalnej, w której ubezpieczyciel ogranicza swój udział w szkodach dla pojedynczych ryzyk lub grup ryzyk do określonych limitów.

Reasekuracja ryzyk indywidualnych na warunkach negocjowanych z reasekuratorem.

Klauzula w umowie reasekuracyjnej, która mówi, że reasekurator dzieli los oryginalnego ubezpieczyciela.

Pojęty na rynku reasekuracyjnym zwyczaj wg którego, jeżeli lider umowy reasekuracyjnej zaakceptował zmiany w umowie, inni reasekuratorzy będą postępować tak samo.

Typ reasekuracji, w której ubezpieczyciel akceptuje ubezpieczenie pod własnym szyldem, po czym reasekuruje to ryzyko w całości u innego ubezpieczyciela lub reasekuratora. Dzieje się tak z przyczyn politycznych lub prawnych. Przyczyną może być również dobro ubezpieczonego.

Składka będąca podstawą do wyceny umowy reasekuracji nieproporcjonalnej, ale po potrąceniu cesji wynikającej z zastosowania innych umów reasekuracji działających na korzyść umowy nieproporcjonalnej.

Składka przypisana brutto przed odliczeniem różnych potrąceń (np. brokerażu). Po odliczeniach – składka netto.

Jest to działalność reasekuracyjna, która polega na przyjmowaniu przez reasekuratora części ryzyk odstępowanych przez ubezpieczyciela – cedenta.

Ubezpieczyciel bądź reasekurator wyspecjalizowany w danej grupie ubezpieczeń, ustalający warunki ubezpieczenia lub reasekuracji, a także jako pierwszy przyjmujący udział w danym ubezpieczeniu (reasekuracji). Warunki ustalone przez lidera są wiążące dla innych uczestniczących w danym ubezpieczeniu.

Maksymalna odpowiedzialność ubezpieczyciela lub reasekuratora z tytułu wystawionej polisy bądź zdarzenia.

Proporcjonalna część ryzyka zaakceptowana przez reasekuratora określająca jego maksymalne zaangażowanie w każdym ryzyku. Termin jest używany przy tzw. umowach ekscedentowych (nadwyżkowych).

Maksymalna możliwa szkoda, która mogłaby powstać, gdyby nie zadziałał zakładowy system przeciwpożarowy, ale pożar byłby gaszony przez straż pożarną.

Typy umów reasekuracyjnych. w których ubezpieczyciele i reasekuratorzy nie dzielą się szkodami w ustalonych proporcjach, a niektórymi szkodami mogą nie dzielić się wcale. Ubezpieczyciel pokrywa wszystkie szkody mieszczące się w jego zachowku (priorytecie).

Umowa reasekuracyjna, w której cedent zobowiązuje się do cedowania wszystkich ryzyk, jakie wchodzą do reasekurowanego portfela ubezpieczeń a reasekurator jest zobowiązany do przyjęcia tych ryzyk.

Termin używany w reasekuracji, oznaczający, że do udzialonego pokrycia reasekuracyjnego mają zastosowanie warunki i taryfy identyczne, jak w oryginalnym ubezpieczeniu.

Sytuacja powstała na skutek działania brokera, który uzyskał akceptacje reasekuratorów w danym ryzyku przekraczającą 100%. Aby zamknąć plasowanie, udziały poszczególnych reasekuratorów muszą być obniżone.

Dodatkowa prowizja, którą otrzymuje firma ubezpieczeniowa bądź reasekuracyjna cedująca ryzyko, wyrównująca koszty obsługi tego ryzyka.

Organizacja ubezpieczyciełi lub reasekuratorów, powstała w celu ubezpieczania szczególnego rodzaju ryzyk, której członkowie uczestniczą w uzgodnionej proporcji w składkach, odszkodowaniach oraz ewentualnie kosztach.

Maksymalna szkoda, jaka mogłaby powstać przy sprawnie działającym systemie zabezpieczeń przeciwpożarowych i udziale w akcji gaśniczej straży pożarnej.

Dodatkowa prowizja w umowach reasekuracyjnych gdzie udział w zysku jest określony jako procentowy udział cedenta w zysku reasekuratora.

Umowy reasekuracyjne, w których ubezpieczyciel i reasekurator uczestniczą w danym ryzyku, składce oraz szkodach w takich samych proporcjach.

Obligatoryjna umowa reasekuracji proporcjonalnej, na mocy której ubezpieczyciel ceduje, a reasekurator akceptuje wyszczególnione w umowie portfele lub grupy ryzyk w określonej proporcji.

Współpraca reasekuratorów polegająca na wzajemnej wymianie reasekuracji.

Odtworzenie oryginalnej sumy ubezpieczenia przez wpłacenie tzw. składki odtworzeniowej. Ma zastosowanie w reasekuracji nieproporcjonalnej.

Kombinacja różnych umów reasekuracji (proporcjonalnych, nieproporcjonalnych) chroniących dany portfel ubezpieczeniowy cedenta (np. portfel ryzyk majątkowych może być chroniony umową kwotową i ekscedentową, a zachowek umowy kwotowej podlega jednocześnie reasekuracji nieproporcjonalnej za ryzyko; równolegle bardzo często zaaranżowana jest umowa reasekuracji nieproporcjonalnej na zdarzenie).

Kontynuacja umowy reasekuracji.

Część ryzyk, które pozostają na udziale własnym ubezpieczyciela po dokonaniu cesji reasekuracyjnych.

Dalsza odsprzedaż ryzyka przez reasekuratora innym reasekuratorom (retrocesjonariuszom).

Załącznik do obligatoryjnej umowy reasekuracyjnej określający szczegółowe warunki umowy.

Potwierdzone przez brokera udziały reasekuratorów w danej umowie reasekuracyjnej. Mogą one być niższe od pierwotnie zaoferowanych na skutek tzw. nadplasowania (overplacing).

Algorytm zastosowany w umowie reasekuracji proporcjonalnej, na podstawie którego wyliczana jest wielkość wypłaconej prowizji reasekuracyjnej w zależności od wysokości wskaźnika szkodowości (im niższy wskaźnik szkodowości tym wyższa prowizja i odwrotnie), przy zastosowanych parametrach brzegowych (łącznej sumie wskaźnika szkodowości i wypłaconej prowizji).

Oferta lub dokument potwierdzający zawarcie umowy reasekuracyjnej.

Rozszerzenie zakresu umowy reasekuracji o ryzyko, które automatycznie nie jest objęte przedmiotową umową (np. z uwagi na zakres ochrony lub sumę ubezpieczenia).

Celem tego typu umów jest ochrona ubezpieczycieli przed skutkami nadmiernej szkodowości będącej następstwem kumulacji mniejszych szkód. W przeciwieństwie do umowy reasekuracji nadwyżki szkody (excess of loss), która chroni ryzyka indywidualne, stop loss dotyczy całego portfela ubezpieczeń danego rodzaju lub całej działalności ubezpieczyciela.

Typ umowy reasekuracyjnej proporcjonalnej, w której ubezpieczyciel nie przekazuje udziałów we wszystkich ryzykach reasekuratorowi. Ubezpieczyciel ustala dla poszczególnych ryzyk maksymalne udziały własne (zachowki) w określonej sumie na jedno ryzyko a nadwyżkę (surplus) przekazuje reasekuratorowi.

Procentowa wielość udziału odpowiedzialności, jaką reasekurator jest skłonny zaakceptować. Może ona być zredukowana do tzw. signed line.